door Anna Borodikhina
Dit is voor de vrouw
Die de was niet aanraakt,
Omdat ze de aanranding van zich moet wassen
En toch de vuile was niet buiten hangt
Dit is voor de vrouw
Die graag de lakens deelt, en toch de lakens uitdeelt
Voor de vrouw die de plooien niet gladstrijkt, maar enkel streelt
Dit is voor de vrouw
Die op haar werk niet aan de top kan geraken,
Maar toch blijft ze op en top,
Want ze weet dat haar werk nooit stopt
De vrouw, die haar eigen rots is in de branding,
Toch niet gauw aangebrand is
En altijd iemand uit de brand helpt
Dit is voor de vrouw,
Die alleen staat
Die weet dat ze bestaat,
Die weet waar ze voor staat,
En altijd achter iemand staat
De vrouw die alleenstaand is,
De vrouw die er alleen voor staat en toch verdergaat,
Want ze is haar eigen baas
Dit is voor de vrouw,
Die haar geschiedenis meedraagt in haar genen,
Want haar geschiedenis werd nooit opgeschreven
Dus zit het nu constant op haar geweten,
Dat ze beter moet, dat ze beter moet, dat ze beter moet
Ook al heeft ze zich al zo vaak bewezen
En nu achtervolgt het haar als een schaduw door haar leven en
Moest ze in de schaduw leven
Maar in de schimmen ziet ze hoe ze alles heeft gegeven
Hoe ze alles heeft gegeven
Hoe ze alles uit haar handen nemen en
Hoe ze toch blijft geven
De vrouw, die alles op haar neemt, alle taken overneemt
Alle lasten op zich heeft en
Soms zelfs zichzelf vergeet
Dit is voor elke man
Die snapt dat ze carrière boven kinderen kiest
Voor elke vrouw die het geld verkiest dat ze zelf verdient
Voor elke man die niet denkt in stereotypen en
Die snapt dat wat vrouwen dragen ze zelf kiezen
En die niet denkt dat ongeschoren vrouwenoksels vies zijn
Want zij draagt
De aarde
Meer dan negen maanden
Zonder het zich af te vragen
Net als moeder aarde
Onze oermoeder die adem onder onze voeten heeft geblazen
Zij is zwanger
Van de wereld
Zij is gevangen
In de wereld
Zij is
Mother nature
trapped in a man’s world